CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Azitrox 250, 250 mg, tabletki powlekane

Azitrox 500, 500 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka powlekana zawiera 250 mg lub 500 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Azitrox 250: okrągła, dwuwypukła, biała lub prawie biała tabletka powlekana.

Azitrox 500: podłużna, biała lub prawie biała tabletka powlekana.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Azitrox jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1):

Zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie zatok (patrz także punkt 4.4)

Ostre zapalenie ucha środkowego.

Zakażenia dolnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, lekkie do umiarkowanie ciężkiego śródmiąższowe oraz pęcherzykowe zapalenie płuc.

Zakażenia skóry i tkanek miękkich: rumień wędrujący (pierwszy objaw boreliozy z Lyme), róża, liszajec, wtórnie zakażone ropne zapalenie skóry.

Choroby przenoszone drogą płciową, takie jak: niepowikłane stany zapalne cewki moczowej oraz szyjki macicy wywoływane przez Chlamydia trachomatis.

Podejmując decyzję o leczeniu produktem Azitrox należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.

2. Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg

Zakażenia dróg oddechowych, zakażenia skóry i tkanek miękkich: 500 mg raz na dobę przez 3 dni.

Rumień wędrujący: w pierwszym dniu leczenia dawka jednorazowa 1 g (2 tabletki 500 mg), następnie od 2. do 5. dnia leczenia 500 mg raz na dobę.

Choroby przenoszone drogą płciową: dawka jednorazowa 1 g (2 tabletki 500 mg).

Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Dzieci o masie ciała poniżej 45 kg

Ze względu na postać farmaceutyczną (tabletki powlekane), preparat jest przeznaczony do stosowania u dzieci, które potrafią połknąć tabletkę.

Zakażenia dróg oddechowych, zakażenia skóry i tkanek miękkich: 10 mg/kg mc. raz na dobę przez 3 dni.

Rumień wędrujący: w pierwszym dniu leczenia dawka jednorazowa 20 mg/kg mc., następnie od 2. do 5. dnia leczenia 10 mg/kg mc. raz na dobę.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (klirens kreatyniny >40 ml/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny <40 ml/min, dlatego w takich przypadkach zaleca się zachowanie ostrożności.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego, nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Jednak z uwagi na fakt, iż azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów.

Sposób podawania

Azytromycynę należy podawać doustnie, raz na dobę. Tabletki powlekane Azitrox należy przyjmować w całości, co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.

4.3 Przeciwwskazania

Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki makrolidowe lub którykolwiek składnik preparatu.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Tak jak w przypadku erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych, rzadko obserwowano występowanie ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję. Niektóre z tych reakcji były nawracające i konieczna była dłuższa obserwacja i leczenie.

Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłużenie sercowej repolaryzacji i odstępu QT, wskazujące na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu i torsades de pointes. Nie można wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów, u których ryzyko przedłużenia sercowej repolaryzacji jest zwiększone. (Patrz punkt 4.5 i punkt 4.8). Z tego względu nie należy stosować azytromycyny:

- u pacjentów z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT,

- z innymi lekami, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne należące do klasy IA i III, z cyzaprydem i terfenadyną,

- u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza w przypadkach hipokaliemii i hipomagnezemii,

- u pacjentów z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia.

W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez Streptococcus pyogenes oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.

Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.

W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum.

Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia (np. zakażenia grzybicze).

Podczas stosowania antybiotyków makrolidowych opisywano rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy. Takie rozpoznanie należy rozważyć u pacjentów, u których wystąpi biegunka po rozpoczęciu leczenia azytromycyną. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy w wyniku stosowania azytromycyny, przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wyżej wymienionych wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć leczenie innym środkiem przeciwbakteryjnym.

Produktu nie należy stosować jednocześnie z pochodnymi sporyszu z powodu możliwego zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm).

Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.

Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów leczonych jednocześnie innymi lekami mogącymi wydłużyć odstęp QT (patrz punkt 4.4).

Leki zobojętniające: podczas jednoczesnego stosowania leków zobojętniających nie stwierdzono wpływu na całkowitą biodostępność azytromycyny, choć obserwowano zmniejszenie najwyższych stężeń o 30%. Azytromycynę należy stosować, co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po podaniu leku zobojętniającego.

Pochodne ergotaminy: azytromycyny nie należy stosować jednocześnie z pochodnymi ergotaminy z uwagi na możliwość zatrucia sporyszem, objawiającego się skurczem naczyń obwodowych i niedokrwieniem (ergotyzm).

Digoksyna: u niektórych pacjentów antybiotyki makrolidowe zaburzają metabolizm digoksyny, prowadząc do podwyższenia stężenia digoksyny w osoczu. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i digoksynę należy monitorować stężenie digoksyny.

Pomimo, iż wydaje się, że azytromycyna nie hamuje układu enzymatycznego CYP3A4, nie można wykluczyć takiego działania u pacjentów przyjmujących azytromycynę. Z tego względu zalecane jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i leków o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowanych z udziałem CYP3A4.

Cyklosporyna: niektóre antybiotyki makrolidowe wpływają na metabolizm cyklosporyny. Należy zachować ostrożność w podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i cyklosporyny. Jeśli jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny jest konieczne, należy monitorować stężenie cyklosporyny i odpowiednio dostosować dawkę.

Nelfinawir: jednoczesne stosowanie azytromycyny w dawce 1,2 g z nelfinawirem (750 mg 3 razy na dobę) powodowało zmniejszenie wartości AUC nelfinawiru średnio o 16%, zwiększenie AUC azytromycyny o 113% oraz zwiększenie C_max azytromycyny o 13%. Nie jest konieczna korekta dawkowania, należy jednak zwrócić uwagę na działania niepożądane azytromycyny.

Doustne leki przeciwzakrzepowe typu kumaryny: podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i warfaryny lub doustnych leków przeciwzakrzepowych typu kumaryny obserwowano zwiększoną skłonność do krwawień. Z tego względu należy monitorować czas protrombinowy.

Terfenadyna: przeprowadzone badania nie wykazały interakcji podczas jednoczesnego stosowania terfenadyny i azytromycyny. Odnotowano nieliczne przypadki, w których możliwość interakcji nie mogła być całkowicie wykluczona. Tak jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i terfenadyny.

Cyzapryd: cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie z udziałem CYP3A4. Ze względu na hamowanie tego enzymu przez antybiotyki makrolidowe, jednoczesne stosowanie azytromycyny z cyzaprydem może powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i torsades de pointes.

Ryfabutyna: jednoczesne stosowanie azytromycny i ryfabutyny nie wpływało na stężenie tych substancji w surowicy. U pacjentów przyjmujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię. Pomimo że wiązała się ona ze stosowaniem ryfabutyny, nie potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem azytromycyny.

Inne leki: w przeprowadzonych badaniach klinicznych nie odnotowano występowania interakcji pomiędzy azytromycyną a teofiliną, karbamazepiną, metyloprednizolonem, dydanozyną oraz cymetydyną.

Obserwowano silniejsze działanie astemizolu, triazolamu, midazolamu oraz alfentanylu podczas jednoczesnego stosowania z erytromycyną - antybiotykiem z grupy makrolidów.

Odnotowano pojedynczy przypadek interakcji preparatu Azitrox i amiodaronu, polegającej na wydłużeniu odstępu QT. Odnotowano również pojedynczy przypadek częstoskurczu komorowego po jednoczesnym podaniu preparatu Azitrox z dizopiramidem. Częstoskurcz komorowy może wystąpić po podaniu dizopiramidu w monoterapii, wobec czego zalecane jest monitorowanie stężenia dizopiramidu w przypadku jednoczesnego stosowania z azytromycyną.

4.6 Ciąża i laktacja

Badania dotyczące wpływu na reprodukcję prowadzone u zwierząt nie wykazały zaburzenia płodności lub uszkodzeń płodu wywołanych przez azytromycynę. Nie ma jednak wystarczających danych dotyczących stosowania azytromycyny w okresie ciąży u ludzi. Z tego względu azytromycyna może być stosowana u kobiet w czasie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności.

Azytromycyna przenika do mleka u kobiet. Z tego względu zaleca się, aby nie karmić piersią w czasie leczenia azytromycyną oraz w okresie do dwóch dni po zakończeniu stosowania leku. Następnie można kontynuować karmienie piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu

Brak danych dotyczących wpływu azytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak brać pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.

4.8 Działania niepożądane

W większości przypadków opisywane działania niepożądane są najczęściej lekkie do umiarkowanych i przemijające po przerwaniu stosowania leku. Najczęstsze działania niepożądane dotyczyły przewodu pokarmowego i były to nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, wzdęcia.

Działania niepożądane odnotowane podczas stosowania azytromycyny przedstawiono poniżej zgodnie z klasyfikacją układów i narządów: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie można ocenić na podstawie dostępnych danych).

* obserwowano w badaniach klinicznych, nie potwierdzono związku z leczeniem azytromycyną

** odnotowano pojedyncze przypadki

*** zazwyczaj ustępuje w ciągu 2 do 3 tygodni od zaprzestania leczenia

4.9 Przedawkowanie

Nie ma danych dotyczących przedawkowania azytromycyny. Typowymi objawami przedawkowania antybiotyków makrolidowych są: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W przypadku przedawkowania zalecane jest podanie węgla aktywowanego, zastosowanie leczenia objawowego i jeśli konieczne, leczenia podtrzymującego czynności życiowe.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy

kod ATC: J01FA10

Mechanizm działania

Azytromycyna należy do azalidów, podgrupy antybiotyków makrolidowych. Wiążą się one z podjednostką 50S rybosomów i blokują translokację łańcuchów peptydowych, hamując w ten sposób syntezę białek zależną od RNA u wszystkich drobnoustrojów wrażliwych na lek.

Mechanizm powstawania oporności

Oporność na azytromycynę może być wrodzona lub nabyta. U bakterii występują trzy główne mechanizmy oporności: zmiana miejsca działania, zmiana w transporcie antybiotyku, modyfikacja antybiotyku. Całkowita oporność krzyżowa na eyrtromycynę, azytromycynę i inne makrolidy oraz linkozamidy występuje pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami beta-hemolizującymi grupy A, Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym metycylinooporny S. aureus (MRSA).

Wartości graniczne

Graniczne wartości wrażliwości typowych patogenów na azytromycynę są następujące:

według NCCLS (National Committee on Clinical Laboratory Standards):

• wrażliwe ≤2 mg/l; oporne ≥8 mg/l

• Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/l

• Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/l; oporne ≥2 mg/l

według EUCAST (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing):

• Haemophilus influenzae i H. parainfluenzae: wrażliwe ≤0,125 mg/l; oporne >4 mg/l

• Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l

• Staphylococcus aureus: wrażliwe ≤1 mg/l; oporne >2 mg/l

• Neisseria gonorrhoeae: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l

Wrażliwość

Częstość występowania oporności nabytej może być różna w zależności od położenia geograficznego oraz zmienna w czasie, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, należy korzystać z opinii eksperta odnośnie miejscowych informacji o oporności.

Poniżej podano zakres działania przeciwbakteryjnego azytromycyny:

Zwykle wrażliwe gatunki

Gram-dodatnie bakterie tlenowe

Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę Streptococcus pyogenes (grupa A)

Gram-ujemne bakterie tlenowe

Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae Legionella pneumophila Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Escherichia coli ETEC Escherichia coli EAEC

Bakterie beztlenowe

Clostridium perfringens Fusobacterium spp. Prevotella spp. Porphyromonas spp.

Inne drobnoustroje

Borrelia burgdorferi Chlamydia trachomatis Chlamydia pneumoniae Mycoplasma pneumoniae

Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta

Gram-dodatnie bakterie tlenowe

Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę

Drobnoustroje, u których oporność jest wrodzona

Gram-dodatnie bakterie tlenowe

Enterococcus faecalis Staphylococcus spp. MRSA, MRSE*

Bakterie Gram-ujemne

Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Escherichia coli

Bakterie beztlenowe

Grupa Bacteroides fragilis

* gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy i zostały tu umieszczone, gdyż rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu osiągane jest 2-3 godziny po podaniu (C_max po podaniu doustnym jednorazowej dawki 500 mg wynosiło około 0,4 μg/ml).

Dystrybucja

Doustnie przyjmowana azytromycyna przenika do tkanek organizmu. Wyniki badań kinetycznych wskazują, że stężenia azytromycyny w tkankach są znacznie większe niż w osoczu (do 50 razy większe niż maksymalne stężenie w osoczu).

Wiązanie azytromycyny z białkami jest zmienne, zależy od stężenia w surowicy i wynosi od 12% przy stężeniu 0,5 μg/ml do 52% przy stężeniu 0,05 μg/ml. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (VV_ss) wynosi 31,1 l/kg.

Wydalanie

Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny wydala się z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 3 dni. Azytromycyna jest głównie wydalana z żółcią w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. W żółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji, hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych i aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy. Porównanie wyników metodą chromatografii cieczowej oraz testów mikrobiologicznych sugerują, że metabolity nie odgrywają roli w aktywności mikrobiologicznej azytromycyny.

W badaniach prowadzonych na zwierzętach stwierdzono, że azytromycyna gromadzi się w fagocytach i jest uwalniana w procesie aktywnej fagocytozy. W badaniach u zwierząt stężenia azytromycyny w ogniskach zapalnych były wysokie.

Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów

Niewydolność nerek. Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości C_max i AUC_0 120 zwiększały się odpowiednio o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego >40 ml/min) w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania >90 ml/min).

U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, średnie wartości C_max i AUC_0-120 zwiększały się odpowiednio o 61% i 35% w porównaniu z wartościami prawidłowymi.

Niewydolność wątroby. Brak danych dotyczących istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych azytromycyny w surowicy u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby, w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z moczem wydaje się być większe prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.

Pacjenci w podeszłym wieku. Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej u młodych dorosłych, jednakże u kobiet w podeszłym wieku, u których maksymalne stężenia były większe o 30-50%, nie dochodziło do kumulacji leku.

Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież. Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano lek w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia badania. Stężenia maksymalne, 224 μg/l u dzieci w wieku od 7,5 miesiąca do 5 lat oraz 383 μg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat, były nieznacznie mniejsze niż stężenia u osób dorosłych. Wartość t_½ (36 godzin) u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości występujących u dorosłych.

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach na zwierzętach, w których azytromycyna stosowana w dawkach 40-krotnie przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, iż powodowała ona przemijającą fosfolipidozę, generalnie bez zauważalnych w następstwie objawów toksyczności. Nie stwierdzono objawów toksyczności u pacjentów, u których azytromycyna jest stosowana zgodnie z zaleceniami.

Działanie rakotwórcze

Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego, szczególnie że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w terapii krótkoterminowej i nie wykazywał takiej aktywności.

Działanie mutagenne

Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych i chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.

Działanie teratogenne

W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego. U szczurów, którym podano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę, stwierdzano niewielkie opóźnienie kostnienia u płodu oraz przybieranie masy ciała u matek. W badaniach na szczurach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Skrobia kukurydziana preżelowana, kroskarmeloza sodowa, wodorofosforan wapnia, magnezu stearynian, laurylosiarczan sodowy. Skład otoczki: hypromeloza 2910/5, tytanu dwutlenek, makrogol 6000, talk, symetykon emulsja SE 4, polisorbat 80.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Przechowywać w temperaturze poniżej 25^oC.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PVC/Al w tekturowym pudełku.

Wielkość opakowania:

Azitrox 250: 3 lub 6 tabletek powlekanych

Azitrox 500: 2, 3 lub 6 tabletek powlekanych

6.6 Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości

Brak specjalnych zaleceń.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zentiva k.s., Dolni Mecholupy, U kabelovny 130, 102 37 Praga 10, Republika Czeska.

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr: 10872 (Azitrox 250), 10873 (Azitrox 500).

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

30.04.2004, 03.12.2008

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

2010-04-07