CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Azitrox 250, 250 mg, tabletki powlekane
Azitrox 500, 500 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 tabletka powlekana zawiera 250 mg lub 500 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Azitrox 250: okrągła, dwuwypukła, biała lub prawie biała tabletka powlekana.
Azitrox 500: podłużna, biała lub prawie biała tabletka powlekana.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Azitrox jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1):
Zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie zatok (patrz także punkt 4.4)
Ostre zapalenie ucha środkowego.
Zakażenia dolnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, lekkie do umiarkowanie ciężkiego śródmiąższowe oraz pęcherzykowe zapalenie płuc.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich: rumień wędrujący (pierwszy objaw boreliozy z Lyme), róża, liszajec, wtórnie zakażone ropne zapalenie skóry.
Choroby przenoszone drogą płciową, takie jak: niepowikłane stany zapalne cewki moczowej oraz szyjki macicy wywoływane przez Chlamydia trachomatis.
Podejmując decyzję o leczeniu produktem Azitrox należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Dawkowanie i sposób podawania
Rumień wędrujący: w pierwszym dniu leczenia dawka jednorazowa 1 g (2 tabletki 500 mg), następnie od 2. do 5. dnia leczenia 500 mg raz na dobę.
Choroby przenoszone drogą płciową: dawka jednorazowa 1 g (2 tabletki 500 mg).
Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci o masie ciała poniżej 45 kg
Ze względu na postać farmaceutyczną (tabletki powlekane), preparat jest przeznaczony do stosowania u dzieci, które potrafią połknąć tabletkę.
Rumień wędrujący: w pierwszym dniu leczenia dawka jednorazowa 20 mg/kg mc., następnie od 2. do 5. dnia leczenia 10 mg/kg mc. raz na dobę.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (klirens kreatyniny >40 ml/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny <40 ml/min, dlatego w takich przypadkach zaleca się zachowanie ostrożności.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego, nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Jednak z uwagi na fakt, iż azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów.
Sposób podawania
4.3 Przeciwwskazania
Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki makrolidowe lub którykolwiek składnik preparatu.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Tak jak w przypadku erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych, rzadko obserwowano występowanie ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję. Niektóre z tych reakcji były nawracające i konieczna była dłuższa obserwacja i leczenie.
Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłużenie sercowej repolaryzacji i odstępu QT, wskazujące na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu i torsades de pointes. Nie można wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów, u których ryzyko przedłużenia sercowej repolaryzacji jest zwiększone. (Patrz punkt 4.5 i punkt 4.8). Z tego względu nie należy stosować azytromycyny:
- u pacjentów z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT,
- z innymi lekami, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne należące do klasy IA i III, z cyzaprydem i terfenadyną,
- u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza w przypadkach hipokaliemii i hipomagnezemii,
- u pacjentów z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia.
W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez Streptococcus pyogenes oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.
Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum.
Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia (np. zakażenia grzybicze).
Podczas stosowania antybiotyków makrolidowych opisywano rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy. Takie rozpoznanie należy rozważyć u pacjentów, u których wystąpi biegunka po rozpoczęciu leczenia azytromycyną. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy w wyniku stosowania azytromycyny, przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wyżej wymienionych wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć leczenie innym środkiem przeciwbakteryjnym.
Produktu nie należy stosować jednocześnie z pochodnymi sporyszu z powodu możliwego zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm).
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.
Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów leczonych jednocześnie innymi lekami mogącymi wydłużyć odstęp QT (patrz punkt 4.4).
Leki zobojętniające: podczas jednoczesnego stosowania leków zobojętniających nie stwierdzono wpływu na całkowitą biodostępność azytromycyny, choć obserwowano zmniejszenie najwyższych stężeń o 30%. Azytromycynę należy stosować, co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po podaniu leku zobojętniającego.
Pochodne ergotaminy: azytromycyny nie należy stosować jednocześnie z pochodnymi ergotaminy z uwagi na możliwość zatrucia sporyszem, objawiającego się skurczem naczyń obwodowych i niedokrwieniem (ergotyzm).
Digoksyna: u niektórych pacjentów antybiotyki makrolidowe zaburzają metabolizm digoksyny, prowadząc do podwyższenia stężenia digoksyny w osoczu. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i digoksynę należy monitorować stężenie digoksyny.
Pomimo, iż wydaje się, że azytromycyna nie hamuje układu enzymatycznego CYP3A4, nie można wykluczyć takiego działania u pacjentów przyjmujących azytromycynę. Z tego względu zalecane jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i leków o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowanych z udziałem CYP3A4.
Cyklosporyna: niektóre antybiotyki makrolidowe wpływają na metabolizm cyklosporyny. Należy zachować ostrożność w podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i cyklosporyny. Jeśli jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny jest konieczne, należy monitorować stężenie cyklosporyny i odpowiednio dostosować dawkę.
Nelfinawir: jednoczesne stosowanie azytromycyny w dawce 1,2 g z nelfinawirem (750 mg 3 razy na dobę) powodowało zmniejszenie wartości AUC nelfinawiru średnio o 16%, zwiększenie AUC azytromycyny o 113% oraz zwiększenie Cmax azytromycyny o 13%. Nie jest konieczna korekta dawkowania, należy jednak zwrócić uwagę na działania niepożądane azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe typu kumaryny: podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i warfaryny lub doustnych leków przeciwzakrzepowych typu kumaryny obserwowano zwiększoną skłonność do krwawień. Z tego względu należy monitorować czas protrombinowy.
Terfenadyna: przeprowadzone badania nie wykazały interakcji podczas jednoczesnego stosowania terfenadyny i azytromycyny. Odnotowano nieliczne przypadki, w których możliwość interakcji nie mogła być całkowicie wykluczona. Tak jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny i terfenadyny.
Cyzapryd: cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie z udziałem CYP3A4. Ze względu na hamowanie tego enzymu przez antybiotyki makrolidowe, jednoczesne stosowanie azytromycyny z cyzaprydem może powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i torsades de pointes.
Ryfabutyna: jednoczesne stosowanie azytromycny i ryfabutyny nie wpływało na stężenie tych substancji w surowicy. U pacjentów przyjmujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię. Pomimo że wiązała się ona ze stosowaniem ryfabutyny, nie potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem azytromycyny.
Inne leki: w przeprowadzonych badaniach klinicznych nie odnotowano występowania interakcji pomiędzy azytromycyną a teofiliną, karbamazepiną, metyloprednizolonem, dydanozyną oraz cymetydyną.
Obserwowano silniejsze działanie astemizolu, triazolamu, midazolamu oraz alfentanylu podczas jednoczesnego stosowania z erytromycyną - antybiotykiem z grupy makrolidów.
Odnotowano pojedynczy przypadek interakcji preparatu Azitrox i amiodaronu, polegającej na wydłużeniu odstępu QT. Odnotowano również pojedynczy przypadek częstoskurczu komorowego po jednoczesnym podaniu preparatu Azitrox z dizopiramidem. Częstoskurcz komorowy może wystąpić po podaniu dizopiramidu w monoterapii, wobec czego zalecane jest monitorowanie stężenia dizopiramidu w przypadku jednoczesnego stosowania z azytromycyną.
4.6 Ciąża i laktacja
Badania dotyczące wpływu na reprodukcję prowadzone u zwierząt nie wykazały zaburzenia płodności lub uszkodzeń płodu wywołanych przez azytromycynę. Nie ma jednak wystarczających danych dotyczących stosowania azytromycyny w okresie ciąży u ludzi. Z tego względu azytromycyna może być stosowana u kobiet w czasie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności.
Azytromycyna przenika do mleka u kobiet. Z tego względu zaleca się, aby nie karmić piersią w czasie leczenia azytromycyną oraz w okresie do dwóch dni po zakończeniu stosowania leku. Następnie można kontynuować karmienie piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu
Brak danych dotyczących wpływu azytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak brać pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
4.8 Działania niepożądane
W większości przypadków opisywane działania niepożądane są najczęściej lekkie do umiarkowanych i przemijające po przerwaniu stosowania leku. Najczęstsze działania niepożądane dotyczyły przewodu pokarmowego i były to nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, wzdęcia.
Działania niepożądane odnotowane podczas stosowania azytromycyny przedstawiono poniżej zgodnie z klasyfikacją układów i narządów: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie można ocenić na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA |
Częstość |
Działanie niepożądane |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze |
rzadko |
kandydozy |
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi |
niezbyt często |
zapalenie pochwy |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
niezbyt często |
eozynofilia |
rzadko |
trombocytopenia, neutropenia* |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
rzadko |
anafilaksja (rzadko prowadząca do zgonu), w tym obrzęk naczynioruchowy |
Zaburzenia psychiczne |
rzadko |
zachowanie agresywne, niepokój, lęk, nerwowość |
Zaburzenia układu nerwowego |
niezbyt często |
ból głowy, zawroty głowy, senność, drgawki (obserwowane również podczas stosowania innych makrolidów), zaburzenia smaku i węchu, utrata przytomności |
rzadko |
parestezje i astenia, bezsenność, nadmierna ruchliwość |
|
Zaburzenia ucha i błędnika |
bardzo rzadko |
zaburzenia słuchu** |
Zaburzenia oka |
rzadko |
zaburzenia widzenia |
Zaburzenia serca |
rzadko |
ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, arytmie z tachykardią komorową (występują także podczas stosowania innych makrolidów); istnieje ryzyko wydłużenia odstępu QT i torsade de pointes (patrz punkt 4.4) |
Zaburzenia naczyniowe |
rzadko |
niedociśnienie |
Zaburzenia żołądka i jelit |
często |
ból brzucha, nudności, biegunka, wymioty |
niezbyt często |
luźne stolce, wzdęcia, zaburzenia trawienia, jadłowstręt |
|
rzadko |
zaparcia, zapalenie języka, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, zapalenie trzustki |
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
rzadko |
zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna z nieprawidłowymi wartościami testów czynności wątroby**, martwica wątroby i niewydolność wątroby, rzadko prowadzące do zgonu |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
niezbyt często |
reakcje alergiczne, w tym świąd i wysypka |
rzadko |
reakcje alergiczne, w tym, pokrzywka i uczulenie na światło; ciężkie reakcje skórne takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka |
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej |
niezbyt często |
ból stawów |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
bardzo rzadko |
śródmiąższowe zapalenie nerek**, ostra niewydolność nerek |
Badania diagnostyczne |
rzadko |
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub zwiększenie stężenia bilirubiny*** |
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
rzadko |
osłabienie, uczucie zmęczenia |
* obserwowano w badaniach klinicznych, nie potwierdzono związku z leczeniem azytromycyną
** odnotowano pojedyncze przypadki
*** zazwyczaj ustępuje w ciągu 2 do 3 tygodni od zaprzestania leczenia
4.9 Przedawkowanie
Nie ma danych dotyczących przedawkowania azytromycyny. Typowymi objawami przedawkowania antybiotyków makrolidowych są: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W przypadku przedawkowania zalecane jest podanie węgla aktywowanego, zastosowanie leczenia objawowego i jeśli konieczne, leczenia podtrzymującego czynności życiowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy
kod ATC: J01FA10
Mechanizm działania
Azytromycyna należy do azalidów, podgrupy antybiotyków makrolidowych. Wiążą się one z podjednostką 50S rybosomów i blokują translokację łańcuchów peptydowych, hamując w ten sposób syntezę białek zależną od RNA u wszystkich drobnoustrojów wrażliwych na lek.
Mechanizm powstawania oporności
Oporność na azytromycynę może być wrodzona lub nabyta. U bakterii występują trzy główne mechanizmy oporności: zmiana miejsca działania, zmiana w transporcie antybiotyku, modyfikacja antybiotyku. Całkowita oporność krzyżowa na eyrtromycynę, azytromycynę i inne makrolidy oraz linkozamidy występuje pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami beta-hemolizującymi grupy A, Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym metycylinooporny S. aureus (MRSA).
Wartości graniczne
Graniczne wartości wrażliwości typowych patogenów na azytromycynę są następujące:
według NCCLS (National Committee on Clinical Laboratory Standards):
wrażliwe ≤2 mg/l; oporne ≥8 mg/l
Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/l
Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/l; oporne ≥2 mg/l
według EUCAST (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing):
Haemophilus influenzae i H. parainfluenzae: wrażliwe ≤0,125 mg/l; oporne >4 mg/l
Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l
Staphylococcus aureus: wrażliwe ≤1 mg/l; oporne >2 mg/l
Neisseria gonorrhoeae: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l
Wrażliwość
Częstość występowania oporności nabytej może być różna w zależności od położenia geograficznego oraz zmienna w czasie, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, należy korzystać z opinii eksperta odnośnie miejscowych informacji o oporności.
Poniżej podano zakres działania przeciwbakteryjnego azytromycyny:
Zwykle wrażliwe gatunki |
Gram-dodatnie bakterie tlenowe |
Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę Streptococcus pyogenes (grupa A) |
Gram-ujemne bakterie tlenowe |
Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae Legionella pneumophila Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Escherichia coli ETEC Escherichia coli EAEC |
Bakterie beztlenowe |
Clostridium perfringens Fusobacterium spp. Prevotella spp. Porphyromonas spp. |
Inne drobnoustroje |
Borrelia burgdorferi Chlamydia trachomatis Chlamydia pneumoniae Mycoplasma pneumoniae |
Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta |
Gram-dodatnie bakterie tlenowe |
Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę |
Drobnoustroje, u których oporność jest wrodzona |
Gram-dodatnie bakterie tlenowe |
Enterococcus faecalis Staphylococcus spp. MRSA, MRSE* |
Bakterie Gram-ujemne |
Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Escherichia coli |
Bakterie beztlenowe |
Grupa Bacteroides fragilis |
* gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy i zostały tu umieszczone, gdyż rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu osiągane jest 2-3 godziny po podaniu (Cmax po podaniu doustnym jednorazowej dawki 500 mg wynosiło około 0,4 μg/ml).
Wiązanie azytromycyny z białkami jest zmienne, zależy od stężenia w surowicy i wynosi od 12% przy stężeniu 0,5 μg/ml do 52% przy stężeniu 0,05 μg/ml. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (VVss) wynosi 31,1 l/kg.
Wydalanie
Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny wydala się z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 3 dni. Azytromycyna jest głównie wydalana z żółcią w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. W żółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji, hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych i aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy. Porównanie wyników metodą chromatografii cieczowej oraz testów mikrobiologicznych sugerują, że metabolity nie odgrywają roli w aktywności mikrobiologicznej azytromycyny.
W badaniach prowadzonych na zwierzętach stwierdzono, że azytromycyna gromadzi się w fagocytach i jest uwalniana w procesie aktywnej fagocytozy. W badaniach u zwierząt stężenia azytromycyny w ogniskach zapalnych były wysokie.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek. Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości Cmax i AUC0 120 zwiększały się odpowiednio o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego >40 ml/min) w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania >90 ml/min).
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, średnie wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały się odpowiednio o 61% i 35% w porównaniu z wartościami prawidłowymi.
Niewydolność wątroby. Brak danych dotyczących istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych azytromycyny w surowicy u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby, w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z moczem wydaje się być większe prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku. Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej u młodych dorosłych, jednakże u kobiet w podeszłym wieku, u których maksymalne stężenia były większe o 30-50%, nie dochodziło do kumulacji leku.
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież. Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano lek w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia badania. Stężenia maksymalne, 224 μg/l u dzieci w wieku od 7,5 miesiąca do 5 lat oraz 383 μg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat, były nieznacznie mniejsze niż stężenia u osób dorosłych. Wartość t½ (36 godzin) u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości występujących u dorosłych.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach, w których azytromycyna stosowana w dawkach 40-krotnie przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, iż powodowała ona przemijającą fosfolipidozę, generalnie bez zauważalnych w następstwie objawów toksyczności. Nie stwierdzono objawów toksyczności u pacjentów, u których azytromycyna jest stosowana zgodnie z zaleceniami.
Działanie rakotwórcze
Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego, szczególnie że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w terapii krótkoterminowej i nie wykazywał takiej aktywności.
Działanie mutagenne
Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych i chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.
Działanie teratogenne
W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego. U szczurów, którym podano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę, stwierdzano niewielkie opóźnienie kostnienia u płodu oraz przybieranie masy ciała u matek. W badaniach na szczurach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.
DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Skrobia kukurydziana preżelowana, kroskarmeloza sodowa, wodorofosforan wapnia, magnezu stearynian, laurylosiarczan sodowy. Skład otoczki: hypromeloza 2910/5, tytanu dwutlenek, makrogol 6000, talk, symetykon emulsja SE 4, polisorbat 80.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
2 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Przechowywać w temperaturze poniżej 25oC.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z folii PVC/Al w tekturowym pudełku.
Wielkość opakowania:
Azitrox 250: 3 lub 6 tabletek powlekanych
Azitrox 500: 2, 3 lub 6 tabletek powlekanych
6.6 Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości
Brak specjalnych zaleceń.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zentiva k.s., Dolni Mecholupy, U kabelovny 130, 102 37 Praga 10, Republika Czeska.
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 10872 (Azitrox 250), 10873 (Azitrox 500).
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
30.04.2004, 03.12.2008
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2010-04-07